پيدايش استخرها
اين مفهوم كه روزگاري هر كس مي توانسته به تنهايي و با استفاده از سي پي يو بيت كوين استخراج كند، امروزه چيزي عجيب و جذاب به نظر مي رسد. اما در 2010 اين روش نه تنها ممكن بود بلكه روش عادي و رايج آن زمان بود. با توجه به ميزان هش (hashrate) پايين تر، رقابت كمتر و پاداش بلاك 50 بيت كويني، سود كافي براي استفاده همگان در آن زمان موجود بود. اما بعضي از ماينر ها به اين سود راضي نبودند و سود بيشتري مي خواستند و آنها براي رسيدن به اين هدف تصميم گرفتند كه به افرادي ملحق شوند و همگي قدرت هش (hashpower) خود را روي هم بگذارند و به اين ترتيب بود كه استخر استخراج بيت كوين مشاركتي متولد شد.
تولد استخر استخراج بيت كوين
اگر بيت كوين يك انقلاب باشد، اين انقلاب متشكل از مجموعه اي از انقلاب هاي كوچك مي باشد. در اواخر 2010، بيت كوين در حال تجربه اولين انقلاب صنعتي خود بود كه در آن زمان تعدادي از ماينر ها توافق كرده بودند كه قدرت هشينگ خود را تركيب كنند. آن لحظات تاريخ ساز شد و در سال هاي آينده، پول زيادي از اين راه بدست آمد. اين ايده براي اولين بار كه در 27 نوامبر 2010 توسط اسلاش (Slush) منتشر شد و مورد استقبال همگان واقع نشد. او توضيح مي دهد كه:
زماني كه مردم شروع به استفاده از كارت گرافيك براي استخراج كردند، استخراج براي افراد ديگر بسيار سخت شد. من چند هفته اي بود كه به استخراج بيت كوين ادامه مي دادم و هنوز هيچ بلاكي پيدا نكرده بودم (من با سه سي پي يو مشغول استخراج بودم). در حالي كه بسياري از افراد سي پي يو هايي كند داشتند و به صورت جداگانه به استخراج مي پرداختند، هر كدام از آنها به رقابت با يكديگر و با افراد ثروتمند داراي كارت گرافيك مي پرداختند و اين افراد ثروتمند از منظر آنها افرادي شرور و نابكار بودند.
من ايده اي دارم: ماينر هاي فقير كه از سي پي يو استفاده مي كنند به هم ملحق شوند و شانس خود براي پيدا كردن بلاك را افزايش دهند.
اسلاش در ادامه چنين افزود:
مزيت ها؟ وقتي كه شما كامپيوتر تنها و فقيري داريد، لازم است چندين هفته و حتي چندين ماه منتظر شويد تا يك پاداش 50 بيت كويني كامل پيدا كنيد. وقتي كه شما به مجموعه اي مانند اين مي پيونديد، شما هر روز و يا هر هفته به طور مداوم مقادير كوچكي از بيت كوين را دريافت مي كنيد (اين مقدار بستگي به عملكرد كل مجموعه دارد)، من فكر مي كنم كه براي اقتصاد بيت كوين شديدا مهم است كه استخراج را در ميان كل شبكه متنوع سازي و توزيع كند و استخراج را تنها براي چند آدم خوش شانس كه داراي كارت گرافيك سريع هستند، رها نكند.
بدبينان مشكوك بودند اما افرادي كه باور داشتند بر نظرات خود اصرار ورزيدند
واكنش ها به پيشنهاد جسورانه اسلاش گوناگون بود. عده اي اين ايده را مشتاقانه پذيرفتند و عده اي ديگر نيز واضح بود كه علاقه اي به آن نداشتند. يكي از كاربران بيت كوين تاك (Bitcointalk) اين چنين واكنش داد:
آيا استخراج مشاركتي شكلي از كمونيسم نيست؟
يكي ديگر از افراد مخالف اين نوع ماينينگ در سخنان نيش داري چنين گفت:
من فكر مي كنم اين كار بي فايده است و انجام دادنش بسيار سخت تر از آن چيزي است كه تصور مي شود. اين از اساس داراي عيب است.
البته اسلاش بي باكانه بر روي ايده خود ماند و در خلال سه هفته بعد از مطرح شدن پيشنهاد او، استخراج مشاركتي (بعد ها با آن نام شناخته شد) شروع شد. استخر اسلاش (Slush Pool) با ماينر سي پي يوي بيت كوين جف گارزيك (Jeff Garzik) و همچنين تعدادي از ماينر هاي كارت گرافيك اوليه در زمان راه اندازي سازگار بود. اسلاش در آن زمان اعلام كرد كه:
تقريبا 600000 كيلوهش بر ثانيه قدرت موجود است و اين قدرت فردا بيشتر هم خواهد شد.
او اشتباه نمي كرد.
امروزه مجموعه استخراج مشاركتي اسلاش در بيت كوين تاك به 1148 صفحه رشد يافته است و استخر اسلاش نيز كه در حال حاضر 9.3 درصد از ميزان هش شبكه بيت كوين را تصاحب كرده است، به طور حيرت برانگيزي رشد كرده است. از سال 2010 تا به حال، اين استخر بيش از يك ميليون بيت كوين را ماين كرده است و حال به وجود 8500 ماينر و ميزان هش بيش از 5 EH/s مباهات مي كند كه اين يك افزايش 8.4 ميليارد برابري در نه سال مي باشد.